കാലിഡോസ്കോപ്പ് ചിത്രം

നിന്നെ ഞാനാദ്യം

കണ്ടത്

രണ്ടു തൂണുകള്‍ക്കിടെ

അകലെ

ഒരു വരച്ച നിഴലായാണ്

നിന്നോടു ഞാനാദ്യം

വര്‍ത്തമാനം

പറഞ്ഞത്

മനസ്സില്‍ അതുവരെ

പരിചയമില്ലാത്ത

വാക്കുകളെ

ചുട്ടെടുത്താണ്

നിന്നെ ഞാനാദ്യം

തൊട്ടതും

ആദ്യമൊന്നിച്ച്

നടന്നതുമുമ്മവെച്ചതും

ഒന്നാമതായിരുന്നില്ല...

മറിച്ച് മനസ്സിലൊരായിരം വട്ടം

ആവര്‍ത്തിച്ചതിനു

ശേഷമായിരുന്നു.....

ഒരവധിക്കാലത്തിന്

നമ്മള്‍

പിരിഞ്ഞപ്പോള്‍

നീയൊരു കുടുസ്സു

വാതിലിനക്കരെയായിരുന്നു..

രണ്ടഴികള്‍ക്കിടയിലൂടെ

നീട്ടിയ നിന്‍റെ

കൈപ്പത്തിയില്‍

ഉമ്മവെച്ചപ്പോള്‍

എനിക്കുള്ളിലെ ലാവ

തണുത്തുറയുകയായിരുന്നു

അങ്ങനെയാണ്

എനിക്കുള്ളിലൊരു

ഭൂമിയുണ്ടായത്

പിന്നീടാണതില്‍

കരകളും

പക്ഷികളും

ചെടികളും

മരങ്ങളുമുണ്ടായത്

നീണ്ടുനീണ്ടുപോയ

ആ അവധിക്കാലം മുഴുവന്‍

ഞാനെന്‍റെ ഭൂമിയില്‍

അക്ഷാംശവും

രേഖാംശവും’

അടയാളപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു

കാറ്റുകൊണ്ടുപോയ

കപ്പലിനു വീണ്ടും

നങ്കൂരമിടുകയായിരുന്നു

ചിതല്‍ തിന്നുപോയ

ഡയറിക്കുറിപ്പുകള്‍

വീണ്ടുമെഴുതുകയായിരുന്നു

വാതിലടഞ്ഞുപോയ

കവിതയെ

തീയില്‍ നിന്നും

വെന്‍റിലേറ്റര്‍ വഴി

പുറത്തെടുക്കുകയായിരുന്നു

വിഴുങ്ങിപ്പോയ

കുപ്പിച്ചില്ലുകള്‍

പുറത്തെടുത്തപ്പോള്‍ കണ്ടു

നിന്‍റെ മനോഹരമായ

കാലിഡോസ്കോപ്പ് ചിത്രം